بنابراین گلنگدن در تفنگ به‌قسمتی از آن اطلاق می‌شود و به‌عبارتی دیگر گَلَنگِدن یا روآیک، وسیله‌ای است در برخی از انواع سلاح‌های گرم که کارش جابجا کردن فشنگ در لوله سلاح است. گلنگدن معمولاً استوانه‌ای فلزی است؛ که ابزارهای شلیک مثل سوزن و فنر در داخل آن قرار دارد و بر بدنه‌ی آن نیز برآمدگی‌هایی (به نام خار) جهت قفل کردن آن هنگام شلیک قرار گرفته است. همچنین گلنگدن، با دست (در سلاح‌های غیر خودکار) یا به‌طور خودکار (در سلاح‌های خودکار و نیمه خودکار) جلو و عقب می‌رود.

گلنگدن دستی برای راحتی کار شامل دسته‌ای است که روی سلاح دیده می‌شود. در سلاح‌های خودکار و نیمه خودکار، گلنگدن معمولاً دیده نمی‌شود.

گلنگدن با حرکت به عقب، پوکه‌ی فشنگ شلیک شده را (معمولاً با ناخن فشنگ‌کش) به عقب کشیده و به بیرون پرتاب می‌کند. و با حرکت به جلو، فشنگ تازه را که با فشار فنر از خزانه به جلوی مسیر گلنگدن آمده‌است، به داخل جان لوله رانده و پس از قفل شدن گلنگدن و چکاندن ماشه سوزنی که داخل گلنگدن قرار دارد، با فشار فنر سوزن به چاشنی فشنگ ضربه می‌زند و باعث انفجار خرج چاشنی و خرج فشنگ می‌شود.