در سال 2013 بود که استودیو کریستال داینامیک پس از یک غیبت طولانی نسخه ریبوت شده سری بازی‌های Tomb Raider را منتشر کرد و اتفاقاً با بازخوردهای بسیار مثبتی نیز از سوی گیمر ها و منتقدین این حوزه روبرو شد. حال پس از دو سال نوبت به یک نسخه دیگر از این سری رسیده. این بازی که تحت عنوان Rise of the Tomb Raider شناخته می شود، ثابت کرد موفقیت‌های نسخه پیشین اتفاقی نبوده و آینده برای لارا کرافت جدید بسیار روشن است.

داستان بازی به یکی از موضوعات کلاسیک دنیای بازی های ویدئویی یعنی دسترسی به راز جاودانگی می‌پردازد، این موضوع در قبل در عناوین بسیاری از ایندیانا جونز گرفته تا آنچارتد مشاهده شده است. هر چند در طول روند بازی متوجه خواهید شد، انگیزه اصلی لارا وسواس سیری ناپذریش از هیجان پس از حوادثی بود که برایش اتفاق افتادند. المان های فرا طبیعی به کار رفته در بازی نیز، از همان ابتدا رفته‌رفته و به صورت تدریجی به نمایش در می آیند، و این گونه نیست که این عناصر به یک باره و به صورت غیر منتظره گیمر را شکه کنند. شخصیت‌پردازی کاراکترهای مختلف بازی نیز به خوبی هرچه تمام تر صورت گرفته و Crystal Dynamics در ایجاد رابطه بین گیمر و این شخصیت ها بسیار موفق بوده است. اما یکی از مشکلاتی که به‌وضوح در روند داستانی بازی قابل مشاهده است، پیش از حد قابل پیش بینی بودن اتفاقات پیش رو است. متأسفانه بسیاری از پیچش های داستانی بازی با این که از پتانسیل بالایی در القا حس هیجان برخوردارند، قابل پیش بینی هستند.

بقیه موارد از جمله مراحل فرعی بازی احتمالا بعدا اضافه خواهند شد.