به نام برنامه نویس هستی
جهان از دید یک برنامه نویس – ناتوانی در رد وجود خدا
قبل از این که این مقاله را بخوانید، ابتدا بخش اول همین مقاله را مطالعه کنید.

گاهی اوقات، با برخی از دوستان بحث‌هایی داشته‌ایم؛ بحث‌هایی پیرامون خدا، عملکرد خدا و … و در نهایت وجود خدا…! خارج از این که امر وجود خدا بدیهی است؛ اما اجازه دهید به جای این که ابتدا به بدیهیت وجود خدا بپردازیم، به ذکر دو نظریه بپردازیم که به کل ما را از رد وجود خدا باز می دارند…!

نظریات ناتوانی دوگانه

به طور کلی دوست ندارم وقتی با چنین اشخاصی (خداناباور یا آتئیست) وارد بحث می‌شوم، با توجه به گفته‌های دین الهی با آن‌ها بحث کنم؛ چرا که آن‌ها اصلا دین را قبول ندارند!
البته گرچه دین الهی حقیقت اثبات شده‌ای است؛ اما برای کسی که طرز فکر دیگری را پیموده و اصول او متفاوت از اصولیست که او را به نتیجه برساند، درک این مسئله محقق نخواهد شد، مگر با وارد شدن از راه‌هایی غیر از راه اصلی آن!

این‌دو نظریه که در ادامه بیان خواهم کرد، فقط از لحاظ جنبه‌ی فکری یک برنامه نویس (در این جا خودم) مطرح شده‌اند و خارج از این هستند که دین الهی در این باره چه می‌گوید!

و اما دو نظریه‌ای که از دید برنامه نویسی می‌گوید، علم هیچ گاه نمی‌تواند اثبات کند خدایی وجود ندارد:

1. فرض کنیم، برنامه نویس هستی، منطقی برای این هستی نوشته است که نتوانیم اثبات کنیم خودش وجود دارد.
2. فرض کنیم، برنامه نویس هستی، منطقی برای این هستی نوشته است که بتوانیم اثبات کنیم خودش وجود ندارد.

دو نظریه بر ضد هم، ولی هر دو بر ناتوانی ما تاکید می‌کنند.
درست است، ما هیچ گاه نمی توانیم این دو نظریه را رد کنیم؛ چرا که شاید این دو نظریه درست باشند؟! بنابراین اگر شخصی دین الهی را قبول نداشته باشد، نمی‌تواند به هیچ وجهی از این دو نظریه فرار کرده و در نهایت وجود خدا را رد کند!

اگر کسی می تواند، بسم الله! حال آنکه تنها دلیل، یعنی امتخان الهی، قادر است به سوالات و شبهات بسیاری که خدا ناباوران مطرح می‌کنند، پاسخ دهد.

به نام دانشمند و به نام علم

هر آن چه که بر روی آن نام دانشمندی را چسبانده اند باور نکنید؛ چرا که آشکار است کافران (خداناباور با کافر فرق دارد) دست به دامان علم زده‌اند تا با نام علم و دانمشمند، به جنگِ با خدا بروند!
این یک توهم توطئه نیست و یک حقیقت است که ایرانیان اگر کمی دقت کنند، بیشتر از هرکسی آن را مشاهده کرده اند.

علم چیست؟
وقتی به شما بگویم که دو دوتا می شود 4، شما به سادگی می‌توانید بفهمید که بله، دو تا دو می شود 4؛ ولی اگر به شما بگویم رادیکال 4 می شود 2، شما می‌گویید چرا؟!

• اگر توضیح ندهم، شما نباید این حرف مرا قبول داشته باشید.
• اما اگر هم توضح بدهم، باید حرفم آشکار توضیح داده شود!
  پس می‌گویم رادیکال 4 یعنی کدام عدد دو بار در خودش ضرب شود میشود 4؟
  یا بگویم رادیکال 9 یعنی کدام عدد دو بار در خودش ضرب شود می‌شود 9
  و این را هم بگوییم که این رادیکال، خودش یک علامت و مفهوم اختراع شده توسط ریاضی دانان برای نشان دادن چنین گفته‌ای است و می‌توانستیم شکل و اسم آن را چیز دیگری قرار دهیم.

چنین چیزهایی که توانستیم آن ها را درک کنیم را باید برای خود به عنوان علم قبول کنیم، نه داستان‌های خرافی‌ای که به نام علم تعریف می شوند.  جالب است که بدانید هستند کسانی که می گویند در فلان چیز مانده ایم اما برایمان از ده برابر فلان چیز علم در می آورند و البته برایش هیچ دلیلی هم ندارند و اگر هم دلیلی داشته باشند تنها یک دلیل اثبات نشده است.

پس یکی از جاهایی که خدا ناباوری از آن شکل می‌گیرد، این است که انسان به دنبال ایراد گیری از کار خدا باشد و نظر و عقیده‌ی خود را بر چیزی که خدا خواسته است برتری دهد و مهم ترین چیزی که بر این عقیده نیرو می‌بخشد، این است که انسان نتواند به سوالات خود پاسخ داده و نتواند به درک درستی برس!
در کل، خدا ناباوری از روی جهل در خداشناسی شکل می‌گیرد.

همچنین برخی مسائلی که دشمنان خدا در قالب علم و به نام علم معرفی می‌کنند را بدون این که واقعا علمی به آن داشته باشند می پذیرند و علم قرآن را زیر پا می‌گذارند. درحالی که بدیهی است دشمنان اصلی خدا بهتر از من و شما به خدا باور دارند و شاید صرفا بر یک عقیده‌ی دیگر نیز باور دارند و آن این است که فکر می‌کنند می‌توانند در برابر خدا بایستند و از این رو چنین کارهایی را انجام می‌دهند.

اما این که خداناباوران از کار خدا ایراد می گیرند هم باز دلیل بر رد خدا نیست چرا؟
دوباره خارج از گفته های دین الهی مسائلی اساسی را برای گفته های خداناباوران مطرح می کنیم:

1. فرض کنیم خدا خودش خواسته است کار ایراد داری انجام دهد.
2. فرض کنیم خدا خودش خواسته است کاری کند که فکر کنیم کارش ایراد داشته است.
3. و …

می بینید؟ توجه کنید با گفته های دین که درباره این سوالات چه جوابی می دهند کاری نداریم اما خارج از آن می خواهیم به صورت ساده بگوییم رد خدا ممکن نیست.

البته دین الهی می گوید که: “خدا کار ایراد داری انجام نمی دهد و این که اشخاصی گمان کنند کار خدا ایراد دارد از دلایلی ناشی می شود و آن ها (خود نیز در) امتحان الهی هستند.”
اما این جواب دین برای خداباوران است نه خدا ناباوران!

در ادامه توجه شما را به آیاتی زیبا از قرآن کریم جلب می کنم:

و اما بدیهیت وجود خدا چیست؟

قبل از آن بهتر است بدانیم خدا یعنی چه؟ البته منظور، خدای یکتا می باشد… دوباره خارج از صفاتی که دین به خدا نسبت داده است، بدیهی است که خدا باید ذاتا از اول بوده باشد، باید توانا و قادر بر هرکاری باشد . باید عالم باشد. و همه توانایی ها با اندازه بی پایانی در اختیارش باشد.

اما یک سوال: چگونه خدا ذاتا وجود دارد و خالقی ندارد؟؟؟
برای پاسخ به این سوال، باید  مقاله اول را خوانده باشید… برطبق اصول برنامه نویسی: ما آبجکت یا همان شی هایی در این جهان خلقت هستیم و برنامه نویسی که ما را نوشته است مواردی را در کلاس ما تعریف کرده است… پس قابلیت های ما محدود به این موارد تعریف شده است… این موارد تعریف شده توانایی آن را ندارند که بفهمند خالق چگونه از اول بوده است…!
این یک اشکال نیست… یک اشکال به کار خدا نیست… زیرا ما به چه حقی می توانیم بگوییم چرا مثلا خدا مارا جور دیگری برنامه نویسی نکرده که بفهمیم چگونه خودش از اول بوده است؟ حال این که اگر آن کار را نیز می کرد، می گفتیم چرا کاری نکرد که نفهمیم؟ و طبق مطالب گفته شده تا به این جای مقاله، اشکالاتی که ما از خدا می گیریم، بر اساس نادانایی های ماست و ما هیچ حقی نداریم که بگوییم چرا خدا این کار را کرد و آن کار را نکرد، زیرا ما بر اساس کلاس Human ای که از آن گرفته شده ایم، قضاوت می کنیم نه بر اساس چیزهای دیگر…! و در کل بالا مسائلی را هم مطرح کردیم و گفتیم که اشکال گرفتن از کار خدا هم دلیلی بر نبود خدا نیست.

حال باید بدانیم که بدیهیت وجود خدا، از ناتوانایی در رد وجود خدا قوت می گیرد… وقتی تمام دلایلی که برای رد خدا آورده می شود پاسخی پیدا می کند یا وقتی دو نظریه بالا مطرح می شود و بدون پاسخ می ماند، پس در نتیجه بدهیت وجود خدا با قدرت سرجایش قرار داد.

اما… اما بدیهیت وجود خدا چیست؟
بدیهی یعنی آشکار، روشن، مبرهن، غیرقابلانکار، واضح، هویدا.
و اما چرا وجود خدا آشکار است؟ خیلی ساده است… این را می توانیم از خودمان بپرسیم!

نمی‌خواهم برهان علیت و معلول را بیاورم… نمی‌خواهم از راه دین الهی اثبات کنم ولی… تنها یک لحظه فکر کنید! واقعا می‌توانید خود را بدون خدایی که خلقتان کرده باشد و با این فرض که جهان خود به خود به سمت ایجاد انسان رفته است فرض کنید؟ اگر به چنین چیزی فکر میکنید میتوانید دلیل آن را بگویید؟ دلیلی واضح و آشکار نه دلیلی از فلان دانشمند که برای خودش داستانی ساخته است که البته باز آن داستان ها هم با کمی فکر دوباره ناتوان باقی میمانند… آیا میتوانید؟

ای کاش همه ی ما به خدا اعتماد می کردیم!
منتظر ادامه مقاله ما باشید.
یاحق!